Քրիստոնեության և իսլամի միջև չկան քաղաքական հակասություն և թշնամանք

Հեռուստալրատվական ալիքները, մամուլն ու սոցցանցերը լի են սիրիական պատերազմի հոգեցունց պատկերներով: Ամենօրյա տեղեկություններն ու տեսանյութերը Սիրիայի շեն ու ծաղկուն քաղաքների ավերածության, երեխաների զանգվածային և դաժան սպանդի տեսարաններով հանգիստ չեն տալիս մարդկային նկարագիրը չկորցրած մարդկանց, մանավանդ իր ազգային դժբախտությունը տեսած ու ապրած մեր ժողովրդին: Մի քանի րոպե տևողությամբ մի տեսահոլովակ է շրջանառվում համացանցում. դառնակսկիծ, լացակումած ձայնով արաբը ողբում է իր հեքիաթային Հալեպի համար՝ զուգահեռաբար ցուցադրելով շեն ու գեղեցիկ Հալեպն ու ավերակների կույտի վերածված, ժամանակին առատության և խաղաղ կյանքի խորհրդանիշ, բայց այսօր ողբի ու որբերի լացով լցված Հալեպը: Հասկանում եմ վիշտդ, արա՛բ եղբայր, մեր հայրենիքը ևս ավերեցին այդ մութ ուժերը ուրիշների ձեռքով և աշխարհի հզորները, որ միայն փողով են չափում իրենց ուժը, նույնպես, ինչպես այսօր, անտարբեր նայեցին ու շարունակեցին աշխարհը բաժանելու իրենց խրախճանքը:

Չգիտեմ ՝շարունակե՞մ հավատալ Աստծո արդարությանը, թե իբր՝ Աստված միշտ արդարի և բարու աջակիցն է: Ավա՜ղ, հավատս կարծես խախտվում է...
Հարյուր տարի առաջ Սիրիան բարեգթությամբ իր գիրկն առավ ցեղասպանությունից մահապուրծ, լլկված ու հայրենակորուստ իմ ժողովրդին և բաց արեց նրա առաջ նաև իր սրտի դռներն ու ասաց.
-Ես չունեմ ոսկի ու գանձեր, որ քեզ բաշխեմ, բայց ունեմ բարի սիրտ, որ քեզ կսիրի ու կհարգի, ունեմ երկիր, որը հայրենիք համարի՛ր քեզ ու ապրի՛ր, որքան կկամենաս: Ես գիտեմ, որ դու ազնիվ ես ու աշխատասեր, իսկ այդ հատկանիշներով կարելի է երկիրը ծաղկեցնել-շենացնել, անձնապես ապրել հանգիստ ու ապահով:
Արաբը չէր սխալվում:

Եվ տնանկ ու դժբախտ իմ ժողովուրդն իր ազնիվ ու տքնաջան աշխատանքով մասնակցեց Սիրիայի և մանավանդ Հալեպի շենացմանը:
Հարյուր տարում եղբայրացան հայն ու արաբը. հայը՝ Քրիստոսի հավատի հետևորդ, արաբը՝ մարգարե Մուհամեդի հավատավոր.... Եվ հավատի տարբերությունը բնավ չթշնամացրեց երկու ազգերին, այլ՝ Աստված մեծ է ասելով` իրար օգնեցին:
Հիմա ո՞վ է հրահրում այս դաժան հակասություն-պատերազմը քրիստոնյաների ու մահմեդականների միջև:

Ո՞Ւմ է ձեռնտու աշխարհամասի այս տարածքը հիմնահատակ ավերելն ու ժողովուրդներին հայրենազուրկ անելը, աշխարհով մեկ սփռելը: Իհարկե՝ նրանց, ովքեր վաղուց են հեռացել Աստծո բարեգթությունից:
Համաշխարհային ոգու այս ճգնաժամը մարդկանց մի խմբին մղում է հանուն փողի ու իշխանության կործանել ու թալանել մյուս ազգերի երկիրն ու դարերի և տասնամյակների կուտակած մշակութային և նյութական արժեքները: Հենց նրանք էլ զենք են վաճառում հազարավոր մոլորյալ մարդկանց և դրդում են պատերազմի՝ իբրև հանուն հավատի:
Հանուն հավատի կռվող զինվորը երբեք չի ոտնահարի մյուս մարդու հավատն ու բարեպաշտությունը: Մինչդեռ այդ «հավատի մարտիկները» սովորական ավազակներ են և կարծես նաև ո՛չ բնավ մահմեդականներ… Եթե իսկապես դրանք իսլամի հավատավոր նվիրյալներ են, ինչո՞ւ են ավերում իրենց հավատակիցների երկրները և սպանդի ենթարկում իրենց իսկ հավատակիցներին:

Ո՛չ, նրանք մահմեդականներ և իսլամի հետևորդներ չեն. դրանք անկրոն, անհավատ և անաստված մարդակերպ արարածներ են, որոնց նպատակը փողն է և հարստությունը, սակայն նրանք իրենց կարճամտությամբ չեն հասկանում, որ գործիք են դարձել այդ մութ ուժերի ձեռքին: Կգա այն ժամանակը, երբ իրենք վերջնականապես ավերած կլինեն արաբական երկրները և այլևս պետք չեն լինի իրենց զինողներին. և՛ զենքը կվերցնեն նրանցից, և՛ հարստությունն ու կյանքը: Իսկ նրանց զինող «մարդասիրական և ժողովրդավարական» ուժերը, որ իրականում ձգտում են տիրել աշխարհին, վերջնականապես կբացահայտվեն:
Ո՛չ, այդ մութ ուժերին չի՛ հաջողվի աշխարհն ու ողջ մարդկությանը ստրկացնել:

Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ-ԽԱՆՋՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Մենք կորցրե՞լ ենք արդյոք Արցախը, թե՞ սա ժամանակավոր հողային զիջում է
• Իմ մտորումները. Հայոց Ցեղասպանության 100-ամյակի օրերին
• Կորսված կյանքիս օրագիրը
• Կորսված կյանքիս օրագիրը
• Թուրքիայում չկա թուրք տիտղոսակիր ազգը
• Միաբանվենք ազնիվ հայ ֆիդայիների պես
• Մոլորված քաղաքականություն
• Հայ մտավոր ուժի «գույքագրումն» ուշացնում ենք
• Քո Հոգին արդար hացի էր նստում մեր մեծերի հետ և խոսում ամեն հայի դարդ ու ցավից
• Անատոլիա՞․․․ո՛չ, Հայաստան
• Հայի աչքերում լույս կա (Կարսում)
• Անկախությունն է պետականության հայրը
• Մի օր կավարտվի այս չար «ներկայացումը» (ծպտյալ ասորի)
• Հայկական պարը
• «Մեծ ոճիրը»
• Не так ст­рашен черт, как его малюют!
• Արա­րատ Միր­զո­յան, Ձեր հրա­ժա­րու­մը փա­րի­սե­ցիու­թ­յուն է
• Ինչու՞ են մա­հա­նում մեր զին­վոր­նե­րը՝ դեռ չհայ­րա­ցած մեր ե­րի­տա­սարդ­նե­րը
• Ինչպես միշտ՝ Կալաշնիկով
• Որտե՞ղ է տրամաբանությունը` արդարության հետ միասին

Մեկնաբանություններ